Pierwszym miejscem występowania aloesowych bylin były krótkie, gorące tereny Afryki i Azji Mniejszej. Może dlatego pierwsze pisemne wzmianki o stosowaniu aloesu zlokalizowano na glinianych tabliczkach sumeryjskich również na egipskich papirusach. Te ważne datuje się na
2200 r. p.n.e., czyli ponad 4 tysiące lat temu. Natomiast Papirus ebers, który zawiera informacje o aloesie powstaje z 1552 r. p.n.e. (3,5 tysiąca lat temu). Sama z archeologicznych hipotez mówi, że królowa
Ameryk. Obecnie w 100 r. p.n.e. grecki lekarz Dioskurydes przedstawił jego niesamowite marek w domowym dziele „Zielnik Grecki”. Podawał on wyciąg z
liści aloesu na rany, liszaje, oparzenia, niestrawność, ból żołądka, ból głowy, zaparcia, choroby jamy ustnej. Podobnie pisał o aloesie znany rzymski lekarz Pliniusz Starszy, a rzymscy żołnierze chwalili go sobie, jako niezastąpiony sposób na rany odniesione w bojach. Inne kobiety kultury i doceniły skuteczność aloesu. W Ameryce Południowej stanowił środek pierwszej usług w bólach migrenowych, na oparzenia i rany po ukąszeniach. Co dobre, pielęgnowano jeszcze nim włosy. W Indiach sok aloesowy aplikowano na zapalenie wątroby, astmę, żółtaczkę, i nawet
trąd. Warto dodać, że aloesu używano podczas kuracji osób poparzonych w wyniku ataku atomowego na Hiroszimę i Nagasaki w 1945 roku. Pokazało się, że dzięki jego działającym właściwościom u wielu kobiet rany dużo się
wygoiły, nie pozostawiając blizn. Rok 1945 to również data założenia pierwszej plantacji aloesu na wyspie Barbados. Od drugiego czasu stanęło ich znacznie na wszystkim świecie (m.in. w
Stanach Zjednoczonych a w Australii). Wzrosło i dużo
zapotrzebowanie na wyciąg z aloesu, szczególnie w Okresach Zjednoczonych i w Europie.
*BADANIA NAUKOWE PROWADZONE W XX WIEKU*
Od początku lat 30-tych XX wieku Amerykanie, Japończycy, Rosjanie pokazywali badania naukowe oraz sprawdzenia kliniczne nad aloesem. Uznały one jego cudowne właściwości zdrowotne. Szczególnie skoncentrowano się na analizie najbardziej dobrej odmiany tej rośliny – aloesu pospolitego hodowanego w Okresach Zjednoczonych /(Aloe Vera Linne
/czy inaczej /Aloe Barbadensis)/. A oto niektóre wyniki badań:
• Rok 1934 – w drinkiem z pierwszych oficjalnych czasopism medycznych w USA opublikowano dane na temat kuracji aloesowej zastosowanej wobec 50 kobiet z trudnymi chorobami skóry, poparzeniami, wrzodami oraz poparzeniami promieniami rentgena. W bliskim czasie (nawet do dwóch razy
szybciej niż podczas normalnych kuracji) u badanych osób ustąpiły zapalenia, zaczerwienienia i trudne swędzenie. Ich skóra szybko odzyskała zdrowy wygląd. I u pacjentów poparzonych rentgenem aloes pomógł i zdjąć z dziedzin skóry wolne rodniki, które zwiększają niebezpieczeństwo pojawienia się komórek rakowych.
• Rok 1941 – potwierdzono, że składniki, które koją poparzenia i choroby skóry, objęte są w aloesowym miąższu, znajdującym się pod skórką liścia, nie giną one w znacznej temperaturze.
• Rok 1950 – przeprowadzono eksperymenty, które spraw sprawdzały niszczące działanie niektórych składników aloesowego soku na prątki gruźlicy. Ich wyniki wykazały się na tyle pomyślne, że zachęciły naukowców do dalszej intensyfikacji badań nad antybakteryjnymi właściwościami aloesu.
• Rok 1957 – amerykańskie i rosyjskie badania wykazały, że regularne płukanie ust oraz picie soku z aloesu działa wspomagająco w wypadkach infekcji jamy ustnej i paradentozy (próbę badawczą wykonano na 150 osobach).
• Rok 1963 – powiódł się eksperyment trzech amerykańskich specjalistów, którzy składali wyciąg z aloesu 18 osobom narzekającym na wrzody układu trawiennego. Potwierdzono, że nastąpiła obok nich znacząca poprawa samopoczucia i silny powrót do zdrowia.
• Od 1969 roku do tyłu lat 80-tych badano przeciw przeciwzapalne, antybakteryjne i antygrzybicze właściwości poszczególnych składników soku z aloesu (mukopolisacharydy, antra antrachinony). Potwierdzono, że niszczą one streptokoki i drożdże /(Candida Albicans) /a ich zmiany.
Zauważono, że w odróżnieniu z zwykłych antybiotyków nie wywołują skutków ubocznych w organizmie.
• Rok 1978 – badania naukowców amerykańskich potwierdziły, że zamknięty w aloesowym soku /beta/-sitosterol działa przeciwzapalnie i przeciwdziała odbijaniu się cholesterolu w żyłach. Według tych jednych badań lupelol
(naturalny kwas salicylowy obecny w miąższu aloesowym) wykazuje właściwości przeciwbólowe i zatruwa organizmy chorobotwórcze.
• Rok 1982 – Dr John Heggers scharakteryzował kwas salicylowy zamknięty w soku aloesowym jako składnik przeciwbólowy, przeciwzapalny i przeciwbakteryjny. Pomaga on także jak aspiryna, natomiast nie wywołuje szkodliwych efektów ubocznych.
• W 1985 roku Dr Jeffrey Bland z Linus Pauling Institute potwierdził, że picie wyciągu z /Aloe Vera /poprawia trawienie, łagodzi niestrawność, normalizuje perystaltykę jelit, zapobiega infekcjom grzybiczym, kontroluje szczepy bakterii trawiennych, łagodzi stany zapalne, nadkwaśność, a przy tym całym nie wywołuje żadnych efektów ubocznych.
• Rok 1986 – pracownicy naukowi Królewskiego Uniwersytetu Arabii
Saudyjskiej potwierdzili, że miąższ aloesowy wspomaga obniżanie cukru we natury u kobiet tracących na cukrzycę.
• Rok 1987 – opublikowano badania zrealizowane w Laboratoriach Carringtona w USA. Według nich wykryty w /Aloe Vera /acemannon ma wartości antywirusowe (działa m.in. na wirusy przeziębienia, grypy, świnki, odry). Również w szerokim stopniu podnosi odporność systemu na infekcje oraz inne choroby.
• 1989 rok – japońscy naukowcy odnaleźli we pomieszczeniu liścia aloesu trzy antyrakowe składniki, które wspomagają leczyć raka płuc, białaczkę, mięsaki oraz wspomagają antynowotworowe działanie układu immunologicznego.
• W 1991 roku powstała Międzynarodowa Rada Naukowa ds. aloesu, która tworzy badania naukowe i daje międzynarodowych certyfikatów czystości na skutki aloesowe.Badania realizowane w latach 90-tych potwierdziły powyższe odkrycia, co świadczy raport zrealizowany w 1999 roku przez Johna Andersona w czasopiśmie “/Alternative Medicine 3/99”/. Trudno też pominąć fakt, że już kilkanaście lat temu zauważono ogromne walory kosmetyczne aloesu. Czyni on istotny punkt kremów nawilżająco-regenerujących, maseczek nawilżająco-odżywczych, mydeł, szamponów i odżywek do włosów. Warto jednak wiedzieć, że dobre kosmetyki powinny wynosić przynajmniej 20% składników aloesowych.
*BOGACTWO SKŁADNIKÓW ALOESU*
Potwierdzono, że miąższ liści aloesu ma ponad 140 biologicznie
czynnych składników. Są wśród nich:
1) Aminokwasy – większość aminokwasów wewnętrznych i egzogennych, czyli
tych, których organizm jeden nie stanowi w stopniu wyprodukować (np. lizyna,
leucyna, walina, fenyloalanina, treonina).
2) Enzymy – lipaza, amylaza, celulaza również indywidualne.
3) Witaminy – każde z linii B włącznie z nieliczną ilością witaminy
B12, kwas foliowy, witamina C, A, cholina a wszelkie inne
rozpuszczalne w wodzie.
4) Związki mineralne wapnia, potasu, magnezu, fosforu, sodu, cynku,
żelaza, manganu, chromu, miedzi oraz germanu.
5) Nienasycone kwasy tłuszczowe – kwas linolowy, linolenowy, stearynowy
także kolejne.
6) Substancje o dziele przeciwbólowym – naturalny kwas salicylowy
(lupeol) oraz mleczan magnezowy.
7) Substancje o dziele przeciwzapalnym – /beta/-sitosterol,
kampesterol, bradykinaza.
8) Substancje o dziele przeciwbakteryjnym – fenole, kwas cynamonowy,
lupeol, związki siarkowe.
9) Antrachinony (również substancje działające przeciwbólowo,
wirusobójczo i antybakteryjnie) – niektóre olejki eteryczne,
rezistannol, antracen, antranol, barbaloina oraz wiele różnych. Sok z miąższu aloesowego nie zawiera aloiny i emodyny, które trwają w
skórce. Podstawy te w szybszych ilościach działają niekorzystnie na
organizm (patrz następny rozdział – „Kontrowersje na punkt aloiny”).
10) Saponiny – pracują na skórę ściągająco i odkażająco.
11) Ligniny – dzięki nim sok z aloesu znakomicie wnika w głąb ludzkiej
skóry (4 razy łatwo niż woda).
12) Biostymulatory – substancje pełniące rolę katalizatorów –
przyśpieszają procesy odbudowie i metabolizmu.
13) Cukry – jednocukry (monosacharydy) – glukoza i fruktoza oraz
wielocukry (polisacharydy) – polimannozy, glukomannozy i znacznie bogate miar mukopolisacharydów.
*Mukopolisacharydy to wielocukry o dużym łańcuchu węglowym, jakie są niezbędnym elementem każdej żywej komórki. Według niektórych naukowców stanowią one „tajną broń” aloesu, bowiem:*
• zapobiegają absorpcji toksyn z jelit do krwiobiegu, tworzą szczelne trudności w granicach komórek, co zachowuje je przed atakiem wirusów,
• zapewniają odpowiednie nawilżenie tkanki chrzęstnej,
• zapewniają prawidłowy przepływ płynów ustrojowych,
• zapewniają prawidłową wymianę gazową w pęcherzykach płucnych,
• ułatwiają absorpcję wody oraz substancji odżywczych w przewodzie pokarmowym.
Mukopolisacharydy są idealnym spoiwem komórek, które podnoszą swój system. Zakłada się, że ich brak powoduje infekcje wirusowe, bóle stawów, bóle korzonków, obrzęki i spokoje limfatyczne, kłopoty z trawieniem. Organizm zdradza objawy niedotlenienia i prywatnego zatrucia toksynami.
Warto zauważyć, że organizm wytwarza mukopolisacharydy właśnie do przeprowadzenia wzrostu. Później musi kupować je z pożywienia. *Aloes zaś jest najświetniejszym roślinnym źródłem mukopolisacharydów. Wśród nich odróżnia się acemannan, określany jako „sam z najprawdziwszych immunomodulatorów pochodzenia roślinnego”. Wynosi on praca układu
odpornościowego, a zwłaszcza makrofagów. *Dla przypadku w 1997 roku makrofagi (komórki niszczące wirusy, grzyby i baktereie) zostały poddane przez naukowców czasowemu działaniu acemannanu, a później poddano je atakowi grzybów /Candida Albicans/. Te makrofagi, które żyły z
acemannanem przez 10 minut, później zniszczyły 38% grzybów, a ludzie wykonaniu tej substancji przez 60 minut – 98% w zderzeniu z rodziną kontrolną, jakiej nie stymulowano acemannanem. Dowiedziono w niniejszy rada,
że acemannan tak skutecznie stymuluje układ obronny, iż ten mówi sobie z najcięższymi do rozwiązania zarazkami i wirusami.
*Według niektórych naukowców wartość wyciągu z aloesu powinno odmierzać się według zawartości w nim mukopolisacharydów.*
Wszystkie składniki soku z /aloevera.net.pl - Aloe Vera /posiadają niekwestionowane właściwości zdrowotne. Jednak dobrane w doskonałych proporcjach i właśnie połączone przez naturę współpracują ze sobą i wykazują właściwości synergiczne. *Znaczy to, że naturalny, kompletny sok aloesowy działa szybciej a daleko skutecznie, niż jego poszczególne składniki.*
*KONTROWERSJE NA TEMAT ALOINY*
Aloina, a jeszcze emodyna umieszczone są w skórze aloesu. Znalazły się tam nieprzypadkowo. Ich bardzo gorzki smak oraz silne właściwości przeczyszczające chronią byliny aloesu przed dzikimi zwierzętami. Na ludzki organizm aloina i emodyna również działają przeczyszczająco, zaś w konkretnych dawkach potrafią być nawet niebezpieczne. Niekiedy dają też reakcje uczuleniowe. Dlatego dobry wyciąg z aloesu powinien stanowić oczyszczony z aloiny i emodyny. W ostatnim projektu z liścia bierze się skórkę lub filtruje sok z pełnego liścia przy pomocy różnych fizykochemicznych metod. *Sok z miąższu aloesowego, który zawiera małe ilości aloniny i emodyny jest całkiem wygodny w użytkowaniu, chociażby w dorosłych sumach.
*Wyodrębnione ze skórki aloninę i emodynę wykorzystuje się do pracy niektórych leków przeczyszczających i antyrakowych.
*WSPOMAGAJĄCE DZIAŁANIE ALOESU W NOWYCH DOLEGLIWOŚCIACH*
Dobroczynne składniki aloesu, takie jak mukopolisacharydy, antrachinony, kwasy organiczne grają na nasz organizm *regenerująco, oczyszczająco i uodparniająco. *Nawilżają też i odżywiają skórę. Wykazują też cechy adoptogenne, czyli przystosowawcze. Świadczy to, że aloes potrafi zadziałać odpowiednio wspomagająco w relacji od typie dolegliwości.
Sok z aloesu działa wspomagająco na:
• *Stany zapalne i owrzodzenia żołądka oraz dwunastnicy*
– Mukopolisacharydy również pozostałe związki cukrowe *ochraniają ścianki żołądka i dwunastnicy przed złym działaniem kwasu solnego i trawiącym oddziaływaniem pepsyny oraz aktywizują naturalne bariery ochronne śluzówki poprzez zwiększenie wydzielania śluzu żołądkowego.*
– Sok z aloesu posiada odczyn około 5 pH, dzięki czemu normalizuje pH żołądka na fizjologicznym poziomie (5 – 5,5).
– Taki stan pH *łagodzi zgagę *oraz *stwarza złe warunki do wzrostu bakterii /Helicobacter pylori, /*która często wywołuje stany zapalne przewodu pokarmowego.
– Acemannan wzmacnia system obronny, który sam *niszczy szkodliwe bakterie.*
– Związki przeciwzapalne, takie jak gibberelina, czy /beta/-sitosterol *łagodzą obrzęki i kształty zapalne śluzówki żołądka, *oraz odpowiednie
witaminy (E, /beta beta/-karoten, C, witaminy z grupy B) -*znacznie przyspieszają gojenie owrzodzeń.*
• *Zaburzenia pracy jelit, zaburzenia w normalnym wchłanianiu witamin oraz minerałów, wzdęcia, zaangażowania i biegunki, zespół jelita nadwrażliwego, wrzody okrężnicy*
– Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy trawienia białek w jelitach oraz wspomaga *oczyszczanie jelit.*
- Mukopolisacharydy, a szczególnie acemannan wzmacniają system obronny tak, że zapewne on* pokonać – występujące w jelitach szkodliwe grzyby i drożdże. *Warto dodać, iż te złe organizmy powodują bardzo dramatyczną i trudną w działaniu chorobę kandydozę jelit.
– Sok z aloesu wspomaga wchłanianie niezbędnych witamin oraz minerałów w jelicie cienkim. Więc warto popijać nim podejmowane przez nas preparaty witaminowe i mineralne.
• *Alergie pokarmowe, egzema atopowa*
– Sok z aloesu ogólnie wzmacnia organizm.
– Działa wspomagająco na układ pokarmowy, który dzięki temu że przyswoić więcej prostych aminokwasów, a nie antygenowych oligopeptydów.
W ostatni forma *do krwi przedostaje się mniej antygenów.*
– *Egzema atopowa *to alergiczna reakcja skóry na nowe alergeny pokarmowe, pyłkowe, odzwierzęce. Objawia się wysuszoną, wrażliwą, podrażnioną skórą. Na jej powierzchni powstają rany, które często ulegają bakteryjnym i grzybiczym zakażeniom. Sok z miąższu aloesowego
*wspomaga nawilżanie suchej skóry*, chroni skórę przed infekcjami oraz wspomaga leczenie , już powstałych infekcji.
• *Kłopoty z wątrobą*
W wątrobie łączą się wszelkie zanieczyszczenia i złe
substancje, które spożywamy każdego dnia. Chodzą do nich syntetyczne leki, sztuczne dodatki do spożycia, barwniki, wzmacniacze stylu oraz smaku, pestycydy. Jest ich tak wielu, że polska wątroba zaczyna chorować. Pojawiają się zaburzenia metabolizmu, czujemy żal i kłucie w
brzuchu. Warto wtedy sięgnąć po wyciąg z aloesu, *który działa detoksykację wątroby i ogólnie wzmacnia cały system organizm*. .
• *Zaburzenia przemiany materii*
*Cukrzyca *– choroba zaburzonej przemiany cukrów w systemie. Wyciąg z aloesu działa wspomagająco *w toku obniżania poziomu cukru we natur.*
*Miażdżyca – choroba będąca często konsekwencją cukrzycy. *Wysoki stopień „złego” cholesterolu LDL we krwi wysyła do zarastania tętnic. Zawarty w soku aloesowym /beta/-sitosterol wspomaga procesy *obniżające poziomu „złego” cholesterolu LDL.*
*Nadwaga *– Często jej motywacją jest rozchwiany metabolizm cukrów. Sok z aloesu robi w takich przypadkach wspomagająco.
• *Osłabienie odporności*
*Aloes ma spore kwoty substancji wzmacniających nasz organizm obronny.
*Wśród nich charakteryzują się acemannan i niedawno odkryty związek glikozydowy – Aloeride. Kiedy makrofagi (komórki pożerające zarazki),
limfocyty T (komórki zatruwające zarazki) oraz limfocyty B (komórki wytwarzające specjalne przeciwciała) zdobędą w związek ze wspomnianymi wyżej substancjami, wielokrotnie wzrasta ich znaczenie działania. Zatem są w mieszkanie pokonać wiele groźnych chorób. Sok z aloesu podnosi odporność na okresie komórkowym, odporność humoralną natury oraz limfy, osłabioną
odporność naszej skóry (np. w efektu nadmiernego opalania), odporność
błon śluzowych przewodu pokarmowego również nowych organów.
• *Infekcje wirusowe*
Wirusy – struktury białkowe, które są odporne na leczenie zwykłych antybiotyków, posiadają poważne ryzyko dla polskiego systemu. Pasożytują na wielkich komórkach, zmieniają je zaś dają trudne w działaniu choroby takie, jak: grypa, przeziębienie, katar wirusowy, zapalenie oskrzeli,
zapalenie płuc, opryszczkę, zapalenie jelit, wątroby, zapalenia skóry także pozostałe. Zawarty w soku z aloesu acemannan oraz glikozydy stymulują limfocyty T i makrofagi do wojny z wirusami. Dzięki temu układ zwalcza nawet szybko mutujące się odmiany wirusów.
• *Grzybice*
Ze powodu na niewielką odporność ludzi i nadużywanie antybiotyków, grzybice są bardzo znaną chorobę. Co więcej, grzyby toż bardzo skomplikowany przeciwnik dla tej medycyny. Udowodniono jednak, że wielki, prawidłowo działający system odpornościowy *potrafi zepsuć nawet najmocniesze, najszybsze w uodparnianiu się na środki drożdże /Candida Albicans bicans/.. *Dlatego dużo jest liczyć w własnej apteczce
naturalny preparat wzmacniający, jaki tworzy wspomagająco na system immunologiczny.
• *Kłopoty ze skórą*
*Poparzenia. *Sok z aloesu działa wspomagająco w działaniu oparzeń wywołanych wysoką temperaturą, światłem słonecznym, a jeszcze zimnem (odmrożenia), promieniowaniem rentgenowskim i prądem.
*Rany u cukrzyków. *Osoby chore na cukrzycę często pozostają na trudno gojące się owrzodzenie podudzi. Co dobrze, jakakolwiek rana powstała u cukrzyka znaczy dla medycyny problem. Już się zakaża, fibroblasty (komórki produkujące kolagen i umożliwiające przyrost ziarniny) działają opieszale, naturę nie dotlenia prawidłowo chorego miejsca, i cały proces
gojenia rozciąga się. W takich przypadkach wyciąg z aloesu wzmacnia organizm a ta w nim gibberelina ma stron przeciwzapalne i gojące.
*Wysuszona skóra. *Sok z aloesu działa wspomagająco w nawilżaniu naskórka i skóry głębokiej.
*Łupież, trądzik. *Sok z aloesu działa tonizująco na skórę. Znakomicie w takich wypadkach zbierają się oraz jego antybakteryjne składniki – acemannan, glikozydy, lupelol.
• *Zakażenia jamy ustnej*
W ustach często występują bolące infekcje, afty, krwawiące dziąsła. To warto płukać jamę ustną wyciągiem z aloesu, który ma wyżej wspomniane składniki przeciwzapalne, łagodzące ból i regenerujące uszkodzone komórki.
*Świąd odbytu*
Wyciąg z aloesu stwarza niekorzystne środowisko życia dla chorobotwórczych organizmów żerujących w obecnej intymnej partii ciała. Łagodzi też świąd i stan zapalny.
• *Artretyzm i reumatoidalne zapalenie stawów*
Sok z aloesu działa wspomagająco na procesy regeneracji cel i usuwania zniszczonych komórek. *Taki proces regeneracji dostarcza dużą ulgę w bólach stawów stawów*. Warto również dbać o przeciwzapalnych i przeciwbólowych właściwościach naturalnego lupelolu i wzmacniającym
układ immunologiczny acemannanie.
*SPOSOBY PRZYJMOWANIA WYCIĄGU Z ALOESU*
Sok z aloesu można korzystać doustnie – 50 ml (5 łyżek) dziennie. Można tę dzienną dawkę wydać na 2 lub 3 ilości i pić rano, w południe a wieczorem – korzystnie na 1 godzinę przed posiłkiem. W określonych przypadkach można używać wyciąg z aloesu bezpośrednio na skórę.Opis właściwości soku z aloesu zawarty w współczesnej książce ma cel wyłącznie informacyjny. W razie choroby skontaktuj się z okulistą i wykorzystaj do jego wymagań.
W żadnym wypadku kuracja sokiem z aloesu nie zastępuje kuracji zapisanej przez lekarza.
*SOK Z ALOESU FIRMY LABORATORIA NATURY*
Sok z Aloesu firmy Laboratoria Natury to 99,7 % sok z czystego miąższu aloesowego. Uzyskuje się go w uczciwy sposób, ze najbardziej wyhodowanej odmiany aloesu – /Aloe Vera Linne/. Zawiera spore zawartości mukopolisacharydów (w współczesnym acemannanu) i wynosi małe ilości aloiny. Daje toż o jego największej klasie. Sok z Aloesu firmy Laboratoria Natury uzyskał dobrą opinię Instytutu Mienia i Odżywce oraz
przeszedł pozytywnie wszystkie testy dermatologiczne. Dzięki obecnemu stanowi wynikiem całkowicie jednym i pewnym.
